Eroticism has this in common with an addictive drug: that there is a coercive element to its pleasure with which part of us is in complicity, and part not. Thus ever since time began men have been trying to enjoy eroticism without being destroyed by it. Societies, religions can be defined in the way they deal with this conundrum. Polygamy, monogamy with repression, monogamy with affairs, monogamy with prostitutes, serial monogamy. Not to mention individual solutions of great ingenuity, or desperation: Victor Hugo with the door knocked through the wall of his office, to let in a girl each afternoon. Auden's flair for finding call-boys in every town. Picasso who simply refused when wife and mistress demanded he choose between them. Then there is always the hair-shirt of course. But perhaps the thing to remember when you wake up with a life full of fresh paint and tortuous complications is that eroticism wasn't invented for you, nor merely for the survival of the species perhaps, but for a divinity's entertainment. Nothing generates so many opportunities for titillation and schadenfreude as eroticism. Which is why it lies at the centre of so much narrative. How the gods thronged the balconies of heaven to see the consequences of Helen's betrayal! And your friends are watching too. Your antics have put the shine on many a late-night conversation.
On the borders between mythology and history, that wily survivor Odysseus was the first who learnt to trick the gods. And perhaps his smartest trick of all was that of lashing himself to the mast before the Sirens came in earshot. There are those of course who are happy to stand at the railings, even scan the horizon. Otherwise, choose your mast, find the ropes that suit you: sport, workaholism, celibacy with prayerbook and bell... But the kindest and toughest ropes of all are probably to be found in some suburban semi-detached with rowdy children and a woman who never allows the dust to settle for too long.
| De erotiek heeft het volgende gemeen met verdovende middelen: dat er een dwangmatig factor aan het genot verbonden is waaraan een deel van ons verslaafd raakt, en een ander deel niet. Sinds mensenheugenis heeft de mens geprobeerd om van erotiek te genieten zonder er aan kapot te gaan. Gemeenschappen, religies kunnen worden gekenschetst door de manier waarop ze met dit probleem omgaan. Polygamie, monogamie in combinatie met repressie, buitenechtelijke relaties of prostitutie, seriemonogamie. Om nog maar te zwijgen over individuele oplossingen die getuigen van grote vindingrijkheid, of wanhoop: Victor Hugo met de doorgebroken muur in zijn kantoor, om iedere dag een meisje binnen te laten. Auden’s fijne neus voor het vinden van escort jongens in elke stad. Picasso die gewoonweg weigerde toen zijn vrouw en zijn maîtresse eisten dat hij tussen hen zou kiezen. En dan is er tenslotte nog altijd het haren boetekleed. Maar als je ontwaakt in een leven vol natte verf en gecompliceerde problemen is het misschien zaak je te bedenken dat erotiek niet voor jou is uitgevonden, en misschien ook niet alleen voor het voortbestaan van de soort, maar voor het vermaak van een goddelijk wezen. Niets bied zoveel kansen voor prikkelingen en leedvermaak als de erotiek. Daarom staat het centraal in zo veel verhalen. Wat verdrongen de goden zich op de hemelse balkons om de gevolgen te zien van Helena’s misleiding! En jouw vrienden kijken ook toe. Jouw escapades zijn stof tot heel wat nachtelijke gesprekken geweest.
Op de grens tussen mythologie en geschiedenis, was de listige doordouwer Odysseus de eerste die de goden wist te beduvelen. En misschien was zijn slimste kunstje wel dat waarin hij zichzelf aan de mast vastsjorde voordat hij binnen gehoorsafstand van de Sirenen kwam. Er zijn er natuurlijk ook die graag aan de reling gaan staan, zelfs de horizon afspeuren. Zo niet, kies dan je mast, vind de touwen die bij je passen: sport, werkverslaving, seksuele onthouding met gebedenboek en klokgelui… Maar de aangenaamste en sterkste touwen zijn waarschijnlijk te vinden in een twee-onder-een-kap in een buitenwijk, met lawaaierige kinderen en een vrouw die het stof nooit voor lang laat neerdwarrelen.
|