ProZ.com translation contests »
Bon voyage: "Stories about travel" » English to Armenian

Competition in this pair is now closed.

Discussion and feedback about the competition in this language pair may now be provided by visiting the "Discussion & feedback" page for this pair. Entries may also be individually discussed by clicking the "Discuss" link next to any listed entry.

Source text in English

The moment when, 50 years ago, Neil Armstrong planted his foot on the surface of the Moon inspired awe, pride and wonder around the world. This newspaper argued that “man, from this day on, can go wheresoever in the universe his mind wills and his ingenuity contrives…to the planets, sooner rather than later, man is now certain to go.” But no. The Moon landing was an aberration, a goal achieved not as an end in itself but as a means of signalling America’s extraordinary capabilities. That point, once made, required no remaking. Only 571 people have been into orbit; and since 1972 no one has ventured much farther into space than Des Moines is from Chicago.

The next 50 years will look very different. Falling costs, new technologies, Chinese and Indian ambitions, and a new generation of entrepreneurs promise a bold era of space development. It will almost certainly involve tourism for the rich and better communications networks for all; in the long run it might involve mineral exploitation and even mass transportation. Space will become ever more like an extension of Earth—an arena for firms and private individuals, not just governments. But for this promise to be fulfilled the world needs to create a system of laws to govern the heavens—both in peacetime and, should it come to that, in war.

The development of space thus far has been focused on facilitating activity down below—mainly satellite communications for broadcasting and navigation. Now two things are changing. First, geopolitics is stoking a new push to send humans beyond the shallows of low-Earth orbit. China plans to land people on the Moon by 2035. President Donald Trump’s administration wants Americans to be back there by 2024. Falling costs make this showing off more affordable than before. Apollo cost hundreds of billions of dollars (in today’s money). Now tens of billions are the ticket price.

[ … ]

It is a mistake to promote space as a romanticised Wild West, an anarchic frontier where humanity can throw off its fetters and rediscover its destiny. For space to fulfil its promise governance is required. At a time when the world cannot agree on rules for the terrestrial trade of steel bars and soybeans that may seem like a big ask. But without it the potential of all that lies beyond Earth will at best wait another 50 years to be fulfilled. At worst space could add to Earth’s problems.

Winning entries could not be determined in this language pair.

There was 1 entry submitted in this pair during the submission phase. Not enough entries were submitted for this pair to advance to the finals round, and it was therefore not possible to determine a winner.

Competition in this pair is now closed.

Entries (1 total) — Expand all entries

Այն պահին, երբ Նիլ Արմսթրոնգը ոտք դրեց լուսնի վրա, աշխարհը ոգեշնչվեց ակնածանքով, հպարտությամբ և զարմանքով։ Սույն լրագիրը փաստում է, որ «այսօրվանից մարդը կարող է տիեզերքի վրա գնալ այնտեղ, որտեղ իր միտքը կցանկանա և ունակությունները կառաջնորդեն․ մոտ ապագայում մերօրյա մարդը հաստատապես կհասնի մոլորակներին»։ Բայց ոչ։ Վայրէջքը լուսնի վրա մոլորություն էր, իրականացված նպատակ՝ ոչ վերջնակետ, այլ միջոց՝ ի ցույց դնելու Ամերիկայի արտասովոր կարողությունները։ Դա կրկնելու անհրաժեշտություն չկար։ Միայն 571 մարդ է եղել ուղեծրում, և 1972 թվականից ի վեր ոչ ոք ավելի շատ տարածություն չի անցել տիեզերքում, քան Դես Մոինեսը Չիկագոյից։

Գալիք 50 տարիները էականորեն կտարբերվեն։ Նվազող ծախսերը, նոր տեխնոլոգիաները, չինացիների և հնդիկների ձգտումները և ձեռնարկատերերի նոր սերունդը խոստանում է տիեզերքի զարգացման համարձակ դարաշրջան։ Այն իր մեջ գրեթե հստակորեն կներառի տուրիզմ հարուստների համար և հաղորդակցության ավելի լավ ցանցեր բոլորի համար․ վերջիվերջո, այն կարող է ներառել հանքերի շահագործում և նույնիսկ հանրային տրասպորտ։ Տիեզերքը կդառնա Երկրագնդի շարունակությունը, մի ասպարեզ ոչ միայն կառավարությունների, այլ նաև ընկերությունների և անհատ ձեռնարկատերերի համար։ Բայց այս խոստման իրագործման համար աշխարհը պետք է մշակի երկնային արքայության օրենքների մի համակարգ, ղեկավարելու ինչպես խաղաղ, այնպես էլ, եթե բանը հասնի`նաև պատերազմի ժամանակ։

Ուստի, տիեզերքի զարգացումը մինչ այժմ ուղղված էր շարժումը, գլխավորապես հեռարձակման և օդագնացության համար արբանյակային հաղորդակցությունը խթանելուն։ Ներկայումս երկու փոփոխություն է կատարվում։ Առաջինը, աշխարհաքաղաքականությունը դրդում է մարդկանց ուղևորվելու Երկրագնդի ցածր ուղեծրի մակերեսներից այն կողմ։ Չինաստանը պլանավորում է մինչև 2035 թվականը մարդիկ իջեցնել Լուսնի վրա։ Նախագահ Դոնալդ Թրամփի կառավարումը ցանկանում է, որ Ամերիկացիները լինեն այնտեղ մինչև 2024 թվականը։ Նվազող ծախսերը դրա իրականացումը ավելի հասանելի են դարձնում, քան նախկինում։ Ապոլոնի արժեքը կազմում է հարյուր միլիարդավոր դոլարներ (այսօրվա գումարով): Այժմ տոմսերի գինը տասնյակ միլիարդներ արժի։

[ … ]

Սխալմունք է տիեզերքն անվանել ռոմանտիկ Վայրի Արևմուտք, անիշխանական սահման, որտեղ մարդկությունը կարող է ազատվել կապանքներից և վերագտնել իր ճակատագիրը։ Որպեսզի տիեզերքը հավատարիմ մնա իր խոստմանը, անհրաժեշտ է ղեկավարում։ Ժամանակի ընթացքում, երբ աշխարհը չհամակերպվի սպառազինության երկրային առևտրի և սոյայի կանոններին, դա կարող է թվալ բարդ խնդիր։ Բայց առանց այդ էլ, երկրի սահմանից այն կողմ առկա ամբողջ ներուժին անհրաժեշտ է լավագույն դեպքում 50 տարի իրագործման համար։ Վատագույն դեպքում, տիեզերքը կարող է գումարվել երկրագնդի խնդիրներին։
Entry #27586 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Entry tagging:
  • No "like" tags