Who cast that first fateful tomato that started the La Tomatina revolution? The reality is no one knows. Maybe it was an anti-Franco rebellion, or a carnival that got out of hand. According to the most popular version of the story, during the 1945 festival of Los Gigantes (a giant paper mâché puppet parade), locals were looking to stage a brawl to get some attention. They happened upon a vegetable cart nearby and started hurling ripe tomatoes. Innocent onlookers got involved until the scene escalated into a massive melee of flying fruit. The instigators had to repay the tomato vendors, but that didn't stop the recurrence of more tomato fights—and the birth of a new tradition.
Fearful of an unruly escalation, authorities enacted, relaxed, and then reinstated a series of bans in the 1950s. In 1951, locals who defied the law were imprisoned until public outcry called for their release. The most famous effrontery to the tomato bans happened in 1957 when proponents held a mock tomato funeral complete with a coffin and procession. After 1957, the local government decided to roll with the punches, set a few rules in place, and embraced the wacky tradition.
Though the tomatoes take center stage, a week of festivities lead up to the final showdown. It's a celebration of Buñol's patron saints, the Virgin Mary and St. Louis Bertrand, with street parades, music, and fireworks in joyous Spanish fashion. To build up your strength for the impending brawl, an epic paella is served on the eve of the battle, showcasing an iconic Valencian dish of rice, seafood, saffron, and olive oil.
Today, this unfettered festival has some measure of order. Organizers have gone so far as to cultivate a special variety of unpalatable tomatoes just for the annual event. Festivities kick off around 10 a.m. when participants race to grab a ham fixed atop a greasy pole. Onlookers hose the scramblers with water while singing and dancing in the streets. When the church bell strikes noon, trucks packed with tomatoes roll into town, while chants of "To-ma-te, to-ma-te!" reach a crescendo.
Then, with the firing of a water cannon, the main event begins. That's the green light for crushing and launching tomatoes in all-out attacks against fellow participants. Long distance tomato lobbers, point-blank assassins, and medium range hook shots. Whatever your technique, by the time it's over, you will look (and feel) quite different. Nearly an hour later, tomato-soaked bombers are left to play in a sea of squishy street salsa with little left resembling a tomato to be found. A second cannon shot signals the end of the battle. | چه کسی اولین گوجه فرنگی سرنوشت ساز را که باعث شکل گیری مراسم لاتوماتینا شد، پرتاب کرد؟ حقیقت اینست که هیچ کس پاسخ این سؤال را نمی داند. شاید ریشه این مراسم یک شورشی مخالف با رژیم ژنرال فرانکو، یا یک جشن غیرقابل کنترل بوده است. طبق رایج ترین گفته مردم، در فستیوال سال 1945، در لس جایگنتس (نوعی مراسم رژه با عروسک های کاغذی غول پیکر)، مردم محلی که درصدد ایجاد نزاع و جنجال برای جلب توجه بودند، به طور اتفاقی یک گاری حمل سبزیجات را دیدند و شروع به پرتاب گوجه فرنگی های رسیده آن کردند. تماشاگران بیچاره نیز درگیر این ماجرا شدند، تا جایی که این صحنه تبدیل به یک میدان جنگ عظیم با میوه های معلق در هوا گردید. عاملان این ماجرا موظف بودند خسارت گوجه فرنگی ها را به فروشندگان آنها بپردازند، اما این موضوع مانع از پرتاب بقیه گوجه فرنگی ها و پیدایش یک سنت نوین نمی شد. مقامات برای جلوگیری از تحریک بیشتر این یاغی گری ها، در دهه 1950، یک سری محدودیت ها را تصویب، و برای آرام کردن اوضاع قوانینی وضع کردند. در سال 1951، چند تن از شرکت کنندگان این مراسم که از قانون سرپیچی کرده بودند، زندانی شدند تا اینکه مردم برای آنان تقاضای آزادی کردند. معروف ترین شورش در رابطه با قدغن شدن استفاده از گوجه فرنگی در سال 1957، زمانی اتفاق افتاد که طرفداران این سنت به نشانه تمسخر، برای گوجه فرنگی، مراسم ترحیمی کامل همراه با تابوت و تشییع جنازه برگزار نمودند. پس از آن در همان سال، شهرداری تصمیم گرفت با آن ها ملایمت به خرج دهد، قوانین جدیدی را تصویب کند، و این سنت عجیب و غریب را بپذیرد. با وجود اینکه گوجه فرنگی ها بخش اصلی این مراسم هستند، این جشن یک هفته ای، به یک زورآزمایی منتهی می شود. این جشن برای یادبود محافظان مقدس بونول،مریم مقدس و سنت لوئيس برترند، همراه با رژه های خیابانی، موسیقی و مراسم آتش بازی، به شیوه سنتی اسپانیایی برگزار می شود. شب قبل از مراسم، به منظور افزایش قوای شرکت کنندگان برای مبارزه قریب الوقوع، نوعی غذای سنتی اسپانیایی شامل: برنج، غذای دریایی، زعفران، و روغن زیتون سرو می شود. امروزه برای این مراسم بی قید و بند، حد و حدودهایی مشخص شده است. برگزارکنندگان این مراسم تا آنجا پیش رفته اند که انواع نامرغوبی از گوجه فرنگی را تنها برای استفاده در این مراسم، که سالی یک بار برگزار می شود، پرورش می دهند. این جشن حدود ساعت 10:00 صبح شروع می شود و شرکت کنندگان برای به دست آوردن یک تکه گوشت خوک که بالای یک ستون روغن زده قرار گرفته به رقابت می پردازند. تماشاچیان نیز با شلنگ به سمت شرکت کنندگان که درحال آواز خواندن و رقصیدن هستند، آب می پاشند. هنگامی که ناقوس کلیسا به صدا در می آید، سرو کله کامیون های حاوی گوجه فرنگی در شهر پیدا می شود و نوای گوجه-فرنگی، گوجه- فرنگی، به اوج می رسد. سپس با انفجار یک بمب آبی، مراسم اصلی آغاز می شود. با انفجار این بمب، شرکت کنندگان اجازه دارند گوجه فرنگی ها را له کرده و در یک مبارزه جانانه به سمت حریفان پرتاب کنند. صحنه هایی از این مراسم شامل: پرتاب گوجه فرنگی از راه دور، ضربه هایی از فاصله نزدیک، و پرتاب قلاب از فاصله متوسط است. شرکت کنندگان همه فنون خود را تا پیش از پایان مراسم به کار می گیرند و هنگامی که پایان مسابقه فرا می رسد، حال و هوای متفاوتی خواهند داشت. حدود یک ساعت بعد، شرکت کنندگان که سر تا پای آن ها از آب گوجه فرنگی خیس شده ، به بازی در کف خیابان که به دریایی از آب گوجه فرنگی تبدیل شده می پردازند. انفجار دومین بمب آبی، نشانه پایان مبارزه است. |