Who cast that first fateful tomato that started the La Tomatina revolution? The reality is no one knows. Maybe it was an anti-Franco rebellion, or a carnival that got out of hand. According to the most popular version of the story, during the 1945 festival of Los Gigantes (a giant paper mâché puppet parade), locals were looking to stage a brawl to get some attention. They happened upon a vegetable cart nearby and started hurling ripe tomatoes. Innocent onlookers got involved until the scene escalated into a massive melee of flying fruit. The instigators had to repay the tomato vendors, but that didn't stop the recurrence of more tomato fights—and the birth of a new tradition.
Fearful of an unruly escalation, authorities enacted, relaxed, and then reinstated a series of bans in the 1950s. In 1951, locals who defied the law were imprisoned until public outcry called for their release. The most famous effrontery to the tomato bans happened in 1957 when proponents held a mock tomato funeral complete with a coffin and procession. After 1957, the local government decided to roll with the punches, set a few rules in place, and embraced the wacky tradition.
Though the tomatoes take center stage, a week of festivities lead up to the final showdown. It's a celebration of Buñol's patron saints, the Virgin Mary and St. Louis Bertrand, with street parades, music, and fireworks in joyous Spanish fashion. To build up your strength for the impending brawl, an epic paella is served on the eve of the battle, showcasing an iconic Valencian dish of rice, seafood, saffron, and olive oil.
Today, this unfettered festival has some measure of order. Organizers have gone so far as to cultivate a special variety of unpalatable tomatoes just for the annual event. Festivities kick off around 10 a.m. when participants race to grab a ham fixed atop a greasy pole. Onlookers hose the scramblers with water while singing and dancing in the streets. When the church bell strikes noon, trucks packed with tomatoes roll into town, while chants of "To-ma-te, to-ma-te!" reach a crescendo.
Then, with the firing of a water cannon, the main event begins. That's the green light for crushing and launching tomatoes in all-out attacks against fellow participants. Long distance tomato lobbers, point-blank assassins, and medium range hook shots. Whatever your technique, by the time it's over, you will look (and feel) quite different. Nearly an hour later, tomato-soaked bombers are left to play in a sea of squishy street salsa with little left resembling a tomato to be found. A second cannon shot signals the end of the battle. | چه کسی اولین گوجه فرنگی سرنوشت ساز را پرتاب کرد که به آغاز حرکت انقلابی "توماتینا" (جنگ گوجه فرنگی) انجامید. واقعیت این است که هیچ کس نمی داند. شاید یک شورش بر ضد ژنرال فرانکو یا یک کارناوال بود که از کنترل خارج شد. مطابق مشهورترین روایت از این داستان، طی فستیوال مذهبی لس گیگانتس (رژه عروسک های غول پیکر ساخته شده با خمیر کاغذ) سال 1945، مردم محلی در صدد بودند با به راه انداختن زد و خورد و جنجال جلب توجه کنند. آنها سر راهشان به یک گاری سبزی فروشی در همان نزدیکی رسیدند و شروع به پرت کردن گوجه فرنگی های رسیده کردند. تماشاچیان بی گناه در این معرکه گیر افتادند تا اینکه به آشوبی بزرگ از میوه های معلق در هوا تبدیل شد. مسببین این آشوب مجبور به پرداخت هزینه گوجه فرنگی ها به دستفروشان شدند، اما ابن موضوع نتوانست از تکرار جنگ های بیشتر گوجه فرنگی و تولد یک رسم جدید جلوگیری کند. از ترس تشدید و از کنترل خارج شدن اوضاع، مقامات آن را به صورت قانون درآوردند، در مقابل آن ملایمت نشان دادند و در سال 1945دوباره یک سری محدودیت ها را برقرار کردند. در 1951 آن دسته از مردم محلی که از این قانون سرپیچی کرده بودند زندانی شدند تا اینکه مردم با اعتراض عمومی خواهان آزادی آنها شدند. معروف ترین گستاخی به محدودیت های این مراسم در سال 1957زمانی اتفاق افتاد که گروهی از هواداران یک مراسم به خاک سپاری تمسخر آمیز به همراه تابوت و صف مشايعين به راه انداختند. پس از سال 1957، دولت محلى تصمیم گرفت که با این وضعیت کنار بیاید، چند قانون برقرار کرد، و این رسم غیرعادی را پذیرفت. اگر چه گوجه فرنگی ها در مرکز توجهات هستند، اما یک هفته فستیوال است که منتهی به نبرد نهایی می شود. این جشن، جشن قدیسان حامی بونول، یعنی مریم مقدس و سنت لوییس برنارد است، به همراه رژه خیابانی، موسیقی، و آتش بازی به سبک شادمانه اسپانیایی. در آستانه این نبرد، برای تقویت قوای شما جهت شرکت در این زد و خورد در شرف وقوع، از شما با یک پائلای باشکوه پذیرایی می شود، که یک غذای سنتی والنسیایی از برنج، خوراک دریایی، زعفران، و روغن زیتون را به نمایش می گذارد. امروزه این فستیوال بدون محدودیت در برخی جهات نظم و ترتیب یافته است. سازمان دهنده های فستیوال تا آنجا پیش رفته اند که یک گونه خاص از گوجه فرنگی های نامطبوع را فقط برای این رویداد سالانه کشت می کنند. جشن و سرور حدود ساعت 10 صبح شروع می شود وقتی که شرکت کننده ها بر سر گرفتن یک تکه گوشت ران که بالای یک میله روغن مالی شده قرار گرفته مسابقه می دهند. تماشاچی ها در حال آواز خواندن و رقصیدن در خیابان ها با شلنگ روی افراد بالا رونده آب می پاشند. وقتی که هنگام ظهر زنگ کلیسا به صدا در می آید، کامیون های پر از گوجه فرنگی وارد شهر می شوند، در حالیکه فریاد های گو-جه گو-جه مردم اوج می گیرد. و بعد، با شلیک ماشین آب پاش، رویداد اصلی آغاز می شود. با این شلیک اجازه شروع برای له کردن و پرت کردن گوجه فرنگی ها در یک حمله همه جانبه علیه شرکت کننده های دیگر داده می شود. تکنیک شما هر چه که باشد، منحنی زن گوجه فرنگی از راه دور، ضارب از فاصله نزدیک، و پرتاب کننده قوسى با برد متوسط. با تمام شدن این نبرد، ظاهر و احساس شما کاملا متفاوت خواهد بود. حدود یک ساعت بعد، بمب انداز های خیس گوجه فرنگی می مانند با دریایی از سس سالسای آبکی مانده در خیابان تا بازی کنند در حالیکه کمتر چیزی شبیه گوجه فرنگی یافت می شود. با شلیک دوم دستگاه آب پاش پایان نبرد اعلام می شود |