Dilini bilmediğiniz bir Avrupa ülkesinin başkentinde yemek masasında olduğunuzu düşünün. Garson çok az İngilizce konuşuyor, ama allem edip kallem edip menüden bildiğiniz bir yemek sipariş ediyor ve yemeğinizi bitirdikten sonra da ödemenizi yapıyorsunuz. Şimdi de, gözünüzde şunu canlandırın; bir şeylerin ters gittiği bir dağ gezintisinden sonra kendinizi açlıktan ölmek üzere iken bir Amazon köyünde buluyorsunuz. Oradaki yerli insanların senin için ne yapabilecekleri hakkında hiçbir fikirleri yok. Açlıktan çiğneme sesleri çıkarıyorsun, ama onlar bunu senin ilkel bir dil konuştuğunu sanıyorlar. Teslimiyetini göstermek için ellerini kaldırdığında, saldıracağını düşünüyorlar.

Ortak bir bağ olmadan iletişim kurmak zordur. Örneğin, radyoaktif alanlar on binlerce yıl olduğu gibi bırakılmalı; yine de, sadece 1000 yıl öncesindeki İngilizce dilinin bugünkü modern İngilizce konuşanlarının çoğuna şu anda anlaşılmaz olduğunu düşünürsek, acentalar hala nükleer atıklara eklenecek uyarılar bulmak için çaba göstermektedirler. Bu konuda sorumluluk üstlenen kurullar tehlike altında bulunan maviyi geri döndürmek için kule beton direklerden, Edward Munch’ın ‘Çığlığına’, genleri değiştirilmiş bitkilere kadar her şeye ulaşmışlardır. Bu bahsedilenlerden hiçbirinin gelecekte kesin olduğu garanti edilemez.

Bu atık-alan mesajları üzerinde kafa yormuş olan aynı kişilerden bazıları daha büyük bir mücadelenin bile bir parçası olmuşlardır: dünya dışı yaşam ile iletişime geçmek. Bu, Wired’ın gazetecisi olan Daniel Oberhaus’ın yeni kitabı “Dünya dışı Diller” in konusudur.

Dünya dışı varlıkların bilgiyi nasıl edinebildikleri hakkında hiçbir şey bilinmiyor. İki uzay aracı, Pioneer 10 ve 11 ile 1970’li yılların başlarında gönderilen bir çift plaka, çıplak insanları ve dünyayı keşfetmek amaçlı bir kaba taslak haritayı resmetmektedir - olgunlaşmamış görüntüler olmasına rağmen bunlar uzaylıların görebildiklerini varsaymaktadır. Böylesi başka eserlerin bulunma ihtimali sonsuz küçük olmaktan daha fazla olamayacağından, yeryüzünden gönderilecek ışık hızında yol alan radyo frekansları iletişim kurabilmeye daha olasıdır. Ancak, tıpkı yeryüzünde bulunan bir radyonun doğru frekansa ayarlanmış olması gerektiği kadar yıldızlararası konumda bulunan radyo türünün de aynı şekilde ayarlanmış olması gerekir. Uzaylılar bu durumda acaba nasıl doğru olan frekansta bulunabilirler? Pioneer plakası, 1,420MHz frekansında düzenli aralıklarla manyetik kutbu dönen basit bir hidrojen atomu diyagramı biçiminde olan bir ipucu sunmaktadır. Hidrojen, kainatta en bol bulunan element olduğuna göre, umudumuz bu taslağın bir çeşit telefon numarası gibi işlem görmesidir.