Hace décadas, la humanidad viene buscando señales de inteligencia extraterrestre. Barrimos el cielo tratando de encontrar algún tipo de evidencia que confirme que no estamos solos en el Universo, inspirados en la infinidad de películas donde se realizaban los primeros contactos, visitas, o invasiones. Pero, ¿alguien se detuvo a pensar qué pasos se deberían seguir si llegara a darse ese contacto? ¿A quién debe comunicárselo primero? ¿A la prensa? ¿A la comunidad científica? ¿A una tía sorprendidísima por Facebook? Y ni hablar del interrogante que nos recuerda a una madrugada de domingo, uno más conocido por nuestra especie: ¿es buena idea responder este mensaje?
[...]
Mejor prevenir que curar. O, mejor dicho, mejor saber cómo actuar frente un ET antes de que venga uno, no tengas idea de qué hacer y te lo lleves a tu casa. El comité SETI de la Academia Internacional de Astronáutica (IAA) comenzó a debatir posibles acciones posteriores a la detección de inteligencia extraterrestre a mediados de los años ‘70. Entendieron que las primeras pruebas de detección podrían ser ambiguas o incompletas, por lo que era necesario un análisis cuidadoso para su confirmación. Por esta razón, el SETI de la IAA acordó con la comunidad científica una serie de principios para difundir información sobre la detección de inteligencia extraterrestre.
[...]
Ahora bien, una vez confirmada la señal ET, el siguiente paso sería determinar quién tiene que responder y en carácter de qué. La cuestión de designar la autoridad que debería representar a la civilización humana en una futura relación Alien-Humano fue siempre un campo de grandes debates y aún no está definida. Ojalá pudiéramos votar por Sagan.
En el artículo XI del Tratado del Espacio de 1967 –núcleo jurídico del Derecho Espacial– se reconoce de forma implícita el rol del secretario general de la ONU como representante de la humanidad (tranca el cargo). A su vez, otro tratado de la ONU, el Acuerdo que debe regir las actividades de los Estados en la Luna y otros cuerpos celestes –aprobado en 1979– señala en su artículo 5, inciso 3, que los Estados Partes informarán al Secretario General de la ONU cualquier fenómeno que descubran en el espacio ultraterrestre que pueda poner en peligro la vida o la salud humanas, así como de cualquier indicio de vida orgánica. Tenemos leyes para todo, queridos extraterrestres. Podrán escapar más fácilmente de las leyes de la gravedad que de las leyes del Derecho Espacial.
Por todo ello, y pese a que no existe un documento internacional que directamente ponga en la cabeza de la ONU las relaciones con los extraterrestres, desde la perspectiva del derecho internacional no es una locura determinar que, si algún día llega la señal, el secretario general de la ONU sea el mejor candidato para limpiar la voz, agarrar el micrófono y, en nombre de la humanidad, preguntar ‘Alien, ¿só vó?’. | Για δεκαετίες, η ανθρωπότητα αναζητά σημάδια εξωγήινης νοημοσύνης. Σαρώνουμε τον ουρανό προσπαθώντας να βρούμε κάποια στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ότι δεν είμαστε μόνοι στο Σύμπαν, εμπνευσμένοι από τις άπειρες ταινίες όπου έγιναν οι πρώτες επαφές, επισκέψεις ή εισβολές. Όμως, σταμάτησε κανείς να σκεφτεί ποια βήματα πρέπει να ακολουθηθούν εάν πραγματοποιηθεί αυτή η επαφή; Σε ποιον πρέπει να γνωστοποιηθεί πρώτα; Στον τύπο; Στην επιστημονική κοινότητα; Σε μια θεία μας γεμάτη έκπληξη μέσω Facebook; Και για να μην αναφέρουμε το ερώτημα που μας θυμίζει μια Κυριακή πρωί, το πιο γνωστό στο είδος μας: είναι καλή ιδέα να απαντήσουμε σε αυτό το μήνυμα; [...] Η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία. Ή, μάλλον, καλύτερα να ξέρεις πώς να ενεργείς μπροστά σε ένα εξωγηίνο πλάσμα πριν να έρθει ένα απ'αυτά και δεν έχεις ιδέα τι να κάνεις και το κουβαλάς σπίτι. Η επιτροπή SETI της Διεθνούς Ακαδημίας Αστροναυτικής (IAA) άρχισε να συζητά πιθανές δράσεις μετά την ανίχνευση εξωγήινης νοημοσύνης στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Κατάλαβαν ότι οι πρώτες δοκιμές ανίχνευσης θα μπορούσαν να είναι διφορούμενες ή ελλιπείς, γι'αυτό ήταν απαραίτητη μια προσεκτική ανάλυση για την επιβεβαίωσή τους. Για το λόγο αυτό, η επιτροπή SETI της ΙΑΑ συμφώνησε με την επιστημονική κοινότητα μια σειρά αρχών για τη διάδοση πληροφοριών σχετικά με την ανίχνευση εξωγήινης νοημοσύνης. [...] Εν τούτοις, μόλις επιβεβαιωθεί το εξωγηίνο σήμα, το επόμενο βήμα θα ήταν να προσδιοριστεί ποιος πρέπει να ανταποκριθεί και με ποιο χαρακτήρα. Το ζήτημα του ορισμού της αρχής που θα πρέπει να αντιπροσωπεύσει τον ανθρώπινο πολιτισμό σε μια μελλοντική σχέση Εξωγήινου-Ανθρώπου ήταν πάντα ένα πεδίο μεγάλης διαμάχης και δεν έχει ακόμη καθοριστεί. Μακάρι να μπορούσαμε να ψηφίσουμε τον Sagan. Στο άρθρο XI της Συνθήκης για το διάστημα του 1967 - νομικός πυρήνας του Διαστημικού Νόμου - ο ρόλος του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών ως εκπροσώπου της ανθρωπότητας αναγνωρίζεται σιωπηρά. Με τη σειρά του, μια άλλη συνθήκη του ΟΗΕ, η συμφωνία που θα διέπει τις δραστηριότητες των κρατών στη Σελήνη και άλλων ουράνιων σωμάτων - που εγκρίθηκε το 1979 - ορίζει στο άρθρο 5, παράγραφος 3, ότι τα συμβαλλόμενα κράτη θα ενημερώσουν τον Γενικό Γραμματέα για Ο ΟΗΕ οποιοδήποτε φαινόμενο ανακαλύπτει στο διάστημα που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή ή την υγεία, καθώς και οποιαδήποτε ένδειξη της οργανικής ζωής. Έχουμε νόμους για τα πάντα, αγαπητοί εξωγήινοι. Θα είναι σε θέση να ξεφύγουν πιο εύκολα από τους νόμους της βαρύτητας παρά από τους νόμους του Διαστημικού Νόμου. Για όλα αυτά, και παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει διεθνές έγγραφο που να θέτει άμεσα τις σχέσεις με τους εξωγήινους επικεφαλής του ΟΗΕ, από τη σκοπιά του διεθνούς δικαίου, δεν είναι τρελό να αποφασίσουμε ότι, εάν φτάσει ποτέ το σήμα, ο γραμματέας Ο στρατηγός του ΟΗΕ είναι ο καλύτερος υποψήφιος για να καθαρίσει τη φωνή, να πιάσει το μικρόφωνο και, στο όνομα της ανθρωπότητας, να ρωτήσει |