Erotyzm i uzależniający narkotyk mają to ze sobą wspólnego, że w płynącej z nich przyjemności znajduje się element represji, z którym część z nas współdziała, a część nie. Dlatego też od zarania dziejów ludzie starają się cieszyć erotyzmem i nie dać się mu zniszczyć. Społeczeństwa i religie zdefiniowane można na podstawie tego, jak radzą sobie z tym problemem. Poligamia, monogamia z wyparciem, monogamia ze zdradami, monogamia z prostytucją, seryjna monogamia. Nie wspominając o indywidualnych rozwiązaniach, świadczących o wielkiej pomysłowości, tudzież desperacji: Victor Hugo z drzwiami wybitymi w ścianie swego gabinetu, żeby co popołudnie móc wpuszczać tamtędy dziewczynę. Zdolność Audena do znajdowania chłoptasiów w każdym mieście. Picasso, który po prostu odmówił, kiedy żona i kochanka zażądały, żeby dokonał między nimi wyboru. Oczywiście, zawsze zostaje też włosiennica. Jednak może po przebudzeniu się w życiu pełnym ostrzeżeń „Uwaga! Świeżo malowane!” i pokrętnych komplikacji pamiętać należy, że erotyzm nie został stworzony dla nas ani li i jedynie dla przetrwania gatunków, ale dla rozrywki bogów. Nic nie przysparza tylu sposobności do ekscytacji i schadenfreude co erotyzm. Z tego też powodu leży on w samym centrum tak wielu opowieści. Jakże to tłoczyli się bogowie na niebiańskich balkonach, żeby zobaczyć konsekwencje zdrady Heleny! Tak jak patrzą też twoi znajomi. Twoje wybryki ubarwiły już niejedną nocną przyjaciół rozmowę.
Na styku mitologii i historii ten szczwany twardziel Odyseusz jako pierwszy nauczył się, jak przechytrzyć bogów. A jego być może najsprytniejszym wybiegiem spośród wszystkich było przywiązanie się do masztu, zanim syreny pojawiły się w zasięgu głosu. Są też oczywiście ci, którzy chętnie staną przy burcie, nawet poprzyglądają się horyzontowi. Jeśli jednak do nich nie należysz, wybierz swój maszt i znajdź odpowiadające Ci liny: sport, pracoholizm, celibat z książeczką do nabożeństwa… Jednak najdelikatniejsze i najbardziej wytrzymałe liny można chyba znaleźć w dwóch pokojach z kuchnią z gromadką niesfornych dzieci i kobietą, która nigdy nie pozwala kurzowi zadomowić się na zbyt długo.
„Eros”, esej Tima Parksa.