ProZ.com translation contests »
Bon voyage: "Stories about travel" » Spanish to Polish

Competition in this pair is now closed.

Discussion and feedback about the competition in this language pair may now be provided by visiting the "Discussion & feedback" page for this pair. Entries may also be individually discussed by clicking the "Discuss" link next to any listed entry.

Source text in Spanish

Antes de que continúes, querido lector, debo advertirte que la peregrinación a Roma que estoy a punto de relatarte fue un perfecto desastre. Si esperas encontrar en este libro una historia de superación, hazañas físicas, fuerza de voluntad y victoria sobre uno mismo, es mejor que dejes ya la lectura, para evitar una decepción. Como sabiamente decía Aristóteles (digo yo que sería Aristóteles, porque era un señor muy sabio y decía muchas cosas): «Dichoso quien ocupa su tiempo en meditar sobre sus propios logros, porque tendrá mucho tiempo libre».

La triste realidad es que apenas hubo plan o propósito que no rompiéramos a lo largo del camino mis dos compañeros y yo. De hecho, empezamos incumpliendo la primera norma de toda peregrinación y esta primera transgresión marcó el tono general de todo nuestro viaje. Lo dicho, un desastre de peregrinación.

La primera norma de toda peregrinación dice, sencillamente, que el camino debe comenzar en la puerta de la propia casa. De otro modo, apenas puede hablarse de peregrinación. Cuando un peregrino medieval decidía caminar hasta Santiago (o era amablemente invitado a hacerlo por su confesor, para purgar sus pecados), no iba en carroza hasta Roncesvalles para comenzar allí su camino. No. Se calzaba las alpargatas, tomaba el cayado y el zurrón, se despedía de la familia entre las abundantes lágrimas de sus parientes más próximos y echaba a andar los meses que hicieran falta hasta llegar a su destino (si los bandidos, los animales salvajes, el frío, el hambre o las pestes no acortaban sensiblemente la peregrinación, claro).

Nosotros, sin embargo, no teníamos los tres meses que habríamos tardado en hacer el viaje entero hasta Roma desde nuestra casa a base de alpargata y carretera. Así pues, decidimos hacer lo más parecido posible. Como no podíamos salir andando desde España, fuimos en avión hasta una de las antiguas Españas, para salir desde allí. Es decir, viajamos hasta Nápoles. Porque Nápoles y Sicilia, aunque parezca mentira, fueron un tiempo Españas. Cuando las monedas de Felipe II decían Hispaniarum Rex, era una forma abreviada de decir Rey de Nápoles, de Sicilia y de otros muchos sitios. La bella ciudad de Nápoles fue una de las joyas de la Corona española (o aragonesa) durante dos siglos y medio, poco menos tiempo que Argentina, por ejemplo. Es una muestra del triste estado de nuestro sistema educativo que casi nadie sea consciente de ello.

Winning entries could not be determined in this language pair.

There were 6 entries submitted in this pair during the submission phase. Not enough votes were submitted by peers for a winning entry to be determined.

Competition in this pair is now closed.

Entries (6 total) — Expand all entries

Filter entries
Language variants:
Zanim przejdziesz dalej, drogi czytelniku, muszę Cię ostrzec, że pielgrzymka do Rzymu, o której zamierzam Ci opowiedzieć, to była jedna wielka katastrofa. Jeśli masz nadzieję znaleźć w tej książce historię wyczynów fizycznych, siły woli i zwycięstwa nad samym sobą, lepiej przestań czytać, żeby uniknąć rozczarowania. Jak mądrze powiedział Arystoteles (a przynajmniej ja uważam, że to był Arystoteles, ponieważ był on bardzo mądrym człowiekiem i powiedział mnóstwo rzeczy): „Błogosławiony, który spędza czas, rozmyślając o własnych osiągnięciach, ponieważ będzie miał dużo wolnego czasu”.

Smutna rzeczywistość jest taka, że nie było niemal żadnego planu czy założenia, którego moi dwaj towarzysze i ja nie złamalibyśmy po drodze. Tak naprawdę, zaczęliśmy od złamania pierwszej zasady każdej pielgrzymki, a to pierwsze ustępstwo nadało ogólny ton całej naszej ekspedycji. Jak już mówiłem, okazała się ona katastrofą.

Pierwsza zasada każdej pielgrzymki mówi po prostu, że droga zaczyna się od drzwi własnego domu. W przeciwnym razie trudno mówić o pielgrzymce. Kiedy średniowieczny pątnik postanawiał udać się do Santiago (lub został uprzejmie o to poproszony przez swojego spowiednika, by oczyścić się z grzechów), nie udawał się powozem do Roncesvalles, aby tam rozpocząć swoją podróż. O nie. Zakładał sandały, brał kostur pielgrzymi i torbę i żegnany łzami najbliższych wyruszał w drogę, która będzie trwać wiele miesięcy (oczywiście o ile bandyci, dzikie zwierzęta, zimno, głód lub choroby nie skrócą znacząco pielgrzymki).

Jednak my nie mieliśmy trzech miesięcy potrzebnych na pokonanie całej drogi do Rzymu w sandałach i autostradą. Zdecydowaliśmy się więc na możliwie zbliżony model. Ponieważ nie mogliśmy wyruszyć z Hiszpanii, polecieliśmy samolotem do jednego z niegdyś hiszpańskich miast, aby tam rozpocząć podróż. To znaczy polecieliśmy do Neapolu. Choć wydaje się to niewiarygodne, Neapol i Sycylia to kiedyś była Hiszpania. Napis Hispaniarum Rex na monetach Filipa II to skrótowe określenie Króla Neapolu, Sycylii i wielu innych miejsc. Piękne miasto Neapol było klejnotem w koronie hiszpańskiej (lub aragońskiej) przez dwa i pół wieku, tylko nieco krócej niż na przykład Argentyna. Niemal powszechna nieznajomość tego faktu to dowód na opłakany stan naszego systemu edukacji.
Entry #27494 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Voting points1st2nd3rd
123 x400
Entry tagging:
  • 1 user entered 3 "like" tags
  • 1 user agreed with "likes" (3 total agrees)
+1
Zanim przejdziesz dalej, drogi czytelniku, muszę Cię ostrzec, że pielgrzymka do Rzymu, o której zamierzam Ci opowiedzieć, to była jedna wielka katastrofa.
Flows well
Marlena Trelka
+1
Smutna rzeczywistość jest taka, że nie było niemal żadnego planu czy założenia, którego moi dwaj towarzysze i ja nie złamalibyśmy po drodze
Flows well
Marlena Trelka
+1
żegnany łzami najbliższych
Flows well
Marlena Trelka
Zanim przejdziesz dalej, drogi czytelniku, muszę cię ostrzec, że pielgrzymka do Rzymu, o której zamierzam ci opowiedzieć, to była idealna katastrofa. Jeśli masz nadzieję odnaleźć w tej książce historię zmagań, fizycznych wyczynów, siły woli i zwycięstwa nad sobą, lepiej przestań czytać, a unikniesz rozczarowania. Jak mądrze prawił Arystoteles (tak przynajmniej myślę, że to musiał być Arystoteles, bo był on bardzo mądrym człowiekiem i mówił całkiem sporo): „Szczęśliwy, kto spędza czas, kontemplując swoje osiągnięcia, ponieważ będzie miał dużo wolnego”.

Smutna prawda polega na tym, że nie ostał się prawie żaden plan ani cel, którego moi dwaj towarzysze i ja nie zmienilibyśmy po drodze. W zasadzie już na początku złamaliśmy pierwszą zasadę jakiejkolwiek pielgrzymki - i to pierwsze wykroczenie odcisnęło znamię na ogólnym wydźwięku całej naszej podróży. Jak powiedziałem, ta pielgrzymka to była katastrofa.

Pierwsza zasada każdej pielgrzymki głosi po prostu, że droga musi zacząć się od domu podróżnika. W przeciwnym razie trudno mówić o pielgrzymce. Kiedy średniowieczny pielgrzym podejmował decyzję, by udać się do Santiago (lub był do tego uprzejmie zachęcany przez spowiednika w celu odpokutowania grzechów), nie jechał powozem do Roncesvalles, aby tam rozpocząć swoją podróż. Nie. Zakładał espadryle, brał kij i sakwę, żegnał się z rodziną pośród obfitych łez najbliższych krewnych, po czym wyruszał w wielomiesięczną wędrówkę - tak długą, jak było to konieczne, aby dotrzeć do celu (oczywiście jeśli bandyci, dzikie zwierzęta, zimno, głód lub choroby w przykry sposób nie skróciły pielgrzymki).

My jednak nie mieliśmy do dyspozycji trzech miesięcy, jakie były potrzebne na całą podróż do Rzymu z naszego domu w wersji z espadrylami i sakwą. Postanowiliśmy więc zrobić coś, co byłoby jak najbardziej zbliżone do oryginału. Ponieważ nie mogliśmy iść na piechotę z Hiszpanii, polecieliśmy samolotem do jednej ze starych Hiszpanii, aby stamtąd wyruszyć. To znaczy udaliśmy się do Neapolu. Ponieważ Neapol i Sycylia, choć ciężko w to uwierzyć, przez jakiś czas to były Hiszpanie. Kiedy na monetach Filipa II widniało Hispaniarum Rex, oznaczało to w skrócie Króla Neapolu, Sycylii i wielu innych miejsc. Piękne miasto Neapol było jednym z klejnotów hiszpańskiej (lub aragońskiej) korony przez dwa i pół wieku, niewiele krócej niż przykładowo Argentyna. Prawie nikt o tym nie wie - jest to oznaką opłakanego stanu naszego systemu edukacji.
Entry #28016 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Voting points1st2nd3rd
61 x41 x20
Entry tagging:
  • 1 user entered 1 "like" tag
(oczywiście jeśli bandyci, dzikie zwierzęta, zimno, głód lub choroby w przykry sposób nie skróciły pielgrzymki).
Flows well
Marlena Trelka
Drogi czytelniku, zanim przejdziesz dalej, muszę cię ostrzec, że pielgrzymka do Rzymu, którą chciałbym tu opisać, była absolutną katastrofą.
Jeżeli liczysz na znalezienie w tej książce historii o pokonywaniu trudności, sukcesach, sile woli i zwycięstwie nad samym sobą, lepiej, żebyś ją odłożył i uniknął rozczarowań. Jak mądrze powiedział Arystoteles (według mnie prawdopodobnie był to Arystoteles, ponieważ jako człowiek wielkiego umysłu mówił dużo mądrych rzeczy): „Błogosławiony ten, który trudni się rozmyślaniem nad swoimi własnymi osiągnięciami, albowiem on niemało wolnego czasu mieć będzie”.

Smutna rzeczywistość jest taka, że nawet nie było planu ani postanowień, którym bylibyśmy wierni podczas naszej całej podróży. Tak naprawdę zaczęliśmy wędrówkę łamiąc pierwszą zasadę pielgrzymowania i to pierwsze wykroczenie nadało ton całej naszej podróży. Tak jak powiedziałem - pielgrzymkowa katastrofa.

Pierwsza zasada pielgrzymowania mówi, że droga powinna zacząć się już w progu domu. Inaczej nie można nawet mówić o pielgrzymce. Gdy średniowieczny pielgrzym zdecydował się wyruszyć w stronę Santiago (lub, aby oczyścić się z grzechu, został tam wysłany przez swojego życzliwego spowiednika), nie podróżował karetą do Roncesvalles, aby tam zacząć swoją wędrówkę. Nie. Nakładał buty, chwytał za laskę i płócienną torbę, żegnał się z tonącą we łzach najbliższą rodziną i ruszał, idąc miesiącami aż do celu. Oczywiście, jeżeli bandyci, dzika zwierzyna, mróz, głód czy choroby odrobinę nie skróciły jego wędrówki.

Niemniej jednak my nie mieliśmy tych trzech miesięcy, które zajęłaby nam cała droga na piechotę z progu naszego domu do Rzymu. Postanowiliśmy zatem utrzymać możliwie wierne podobieństwo. Skoro nie mogliśmy wyruszyć na piechotę z Hiszpanii, polecieliśmy samolotem do jednej z dawnych Hiszpanii, by tam zacząć naszą wędrówkę. To znaczy, pojechaliśmy do Neapolu, ponieważ Neapol i Sycylia, mimo że wydaje się to być nieprawdą, przez moment były pod panowaniem Hiszpanii. Na monetach Filipa II widniał napis Hispaniarum Rex, czyli skrótowe określenie króla Neapolu, Sycylii i jeszcze wielu innych miejsc. Piękne miasto Neapol było jednym ze skarbów Korony Hiszpańskiej (lub Aragońskiej) przed dwa i pół wieków, trochę krócej niż na przykład Argentyna. To, że obecnie prawie nikt nie jest tego świadomy wskazuje tylko na opłakany stan naszego systemu edukacji.
Entry #27992 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Voting points1st2nd3rd
41 x400
Entry tagging:
  • 1 user entered 1 "like" tag
„Błogosławiony ten, który trudni się rozmyślaniem nad swoimi własnymi osiągnięciami, albowiem on niemało wolnego czasu mieć będzie”.
Flows well
nice archa​isation
Anna Sieroslawska
Zanim przejdziesz dalej, drogi czytelniku, muszę cię uprzedzić, że pielgrzymka do Rzymu, którą zamierzam ci zrelacjonować, była idealną katastrofą. Jeżeli spodziewasz się odnaleźć w tej książce opowieść o przekraczaniu granic, fizycznych wyczynach, sile woli i zwycięstwie nad samym sobą, lepiej już teraz porzuć tę lekturę, aby uniknąć rozczarowania. Jak mądrze mówił Arystoteles (twierdzę, że musiał to być Arystoteles, bo był to bardzo mądry jegomość i mówił wiele rzeczy): „Szczęśliwy ten, kto spędza czas na rozmyślaniach o swych własnych osiągnięciach, albowiem będzie miał dużo wolnego czasu”.

Smutną rzeczywistością jest fakt, że każdy pojawiający się plan lub zamiar ja i moi dwaj kompani niweczyliśmy w trakcie wędrówki. Tak naprawdę zaczęliśmy od niezastosowania się do pierwszej zasady każdej pielgrzymki i to pierwsze naruszenie naznaczyło ogólny charakter całej naszej podróży. Jak już wspomniałem, katastrofalnej pielgrzymki.

Pierwsza zasada każdej pielgrzymki mówi jasno, że wędrówkę należy rozpocząć u drzwi własnego domu. W przeciwnym razie trudno w ogóle mówić o pielgrzymce. Gdy średniowieczny pielgrzym postanawiał zawędrować do Santiago (lub był do tego delikatnie zachęcony przez swego spowiednika w celu odkupienia grzechów), nie jechał powozem do Roncesvalles, aby tam rozpocząć wędrówkę. Nie. Zakładał espadryle, brał kij i wór, żegnał rodzinę wśród morza łez najbliższych krewnych i poświęcał na wędrówkę miesiące, które były potrzebne, aby dotrzeć do celu (oczywiście o ile bandyci, dzikie zwierzęta, ziąb, głód lub zarazy nie skróciły boleśnie wędrówki).

Jednak my nie mieliśmy do dyspozycji trzech miesięcy, aby odbyć całą podróż z naszego domu do Rzymu, pokonując drogę pieszo. Postanowiliśmy więc przyjąć wariant jak najbardziej zbliżony. Ponieważ nie mogliśmy zacząć pieszej wędrówki w Hiszpanii, polecieliśmy samolotem do dawnych terytoriów hiszpańskich, żeby stamtąd ruszyć na piechotę. To znaczy polecieliśmy do Neapolu, ponieważ Neapol i Sycylia, chociaż trudno w to uwierzyć, dawno temu stanowiły część terytoriów hiszpańskich. Gdy na monetach Filipa II napis głosił „Hispaniarum Rex”, była to skrócona forma określenia go królem Neapolu, Sycylii i wielu innych miejsc. Piękne miasto Neapol było jednym z klejnotów w koronie hiszpańskiej (lub aragońskiej) przez dwa i pół wieku; niewiele krócej niż, na przykład, Argentyna. Jest to dowód na opłakany stan naszego systemu edukacji, który sprawia, że prawie nikt nie jest tego świadom.
Entry #27679 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Agnieszka Zmuda (X)
Agnieszka Zmuda (X)
Poland
Voting points1st2nd3rd
201 x20
Entry tagging:
  • 1 user entered 2 "like" tags
lepiej już teraz porzuć tę lekturę
Flows well
Anna Sieroslawska
każdy pojawiający się plan lub zamiar ja i moi dwaj kompani niweczyliśmy w trakcie wędrówki.
Flows well
Anna Sieroslawska
Drogi Czytelniku, zanim przejdziesz dalej, chcę się ostrzec, że pielgrzymka do Rzymu, o której zaraz Ci opowiem, była kompletną porażką. Jeśli spodziewasz się po tej książce opowieści o zwycięstwie, trudach fizycznych, silnej woli i przezwyciężaniu własnych słabości, lepiej przerwij lekturę – nie chcę Cię rozczarować. Jak mądrze rzekł Arystoteles (wydaje mi się, że to jego słowa – był mędrcem i dużo filozofował): „Szczęśliwy ten, kto wspomina swoje osiągnięcia, bo będzie miał dużo wolnego czasu”.

Smutna rzeczywistość jest taka, że ja i moi dwaj towarzysze nawet nie zakładaliśmy sobie, że nie rozstaniemy się w trakcie wędrówki. Właściwie to rozpoczęliśmy ją od złamania pierwszej zasady wszystkich pielgrzymów, co nadało naszej podróży pewien ogólny charakter. Tak jak mówiłem – to była porażka.

Pierwsza zasada pielgrzymowania mówi jasno, że wędrówkę należy rozpocząć spod drzwi swojego domu. Zatem nie wiem, czy w tym przypadku można w ogóle o pielgrzymce mówić. W średniowieczu, kiedy ktoś decydował się maszerować do Santiago (lub w celu odpokutowania za grzechy uprzejmie zaproponował mu to jego spowiednik), nie jechał powozem do Roncesvalles, aby stamtąd wyruszyć w drogę. Otóż nie. Zakładał ciżemki, chwytał kostur i chlebak, żegnał się z krewnymi, zapłakanymi najbliższymi i wyruszał w drogę na te kilka miesięcy, które dzieliły go od miejsca docelowego (oczywiście o ile bandyci, dzikie zwierzęta, mróz, głód i choroby nie pokrzyżowały mu bezceremonialnie planów).

My jednak nie mieliśmy trzech miesięcy, by przebyć całą drogę z domu do Rzymu, polegając jedynie na własnych butach i szlaku. Dlatego postanowiliśmy uczynić naszą wędrówkę jak najbardziej do właściwej podobną. Jako że nie mogliśmy wyruszyć z Hiszpanii, polecieliśmy do dawnych hiszpańskich włości, aby tam rozpocząć pielgrzymkę. A konkretnie udaliśmy się do Neapolu, ponieważ Neapol i Sycylia – co może się wydawać nieprawdą – stanowiły kiedyś część Hiszpanii. Widniejący na monetach z czasów Filipa II napis „Hispaniarum Rex”, czyli „król Hiszpanii”, odnosił się do władcy Neapolu, Sycylii i wielu innych terytoriów. Piękny Neapol był perełką hiszpańskiej (albo aragońskiej) Korony przez dwa i pół wieku, niewiele mniej niż na przykład Argentyna. To, że mało kto o tym wie, jest świadectwem opłakanego stanu naszego systemu edukacji.
Entry #27307 — Discuss 0 — Variant: Standard-Poland
Voting points1st2nd3rd
1001 x1
Entry tagging:
  • 2 users entered 4 "like" tags
  • 1 user agreed with "likes" (3 total agrees)
+1
ciżemki, chwytał kostur i chlebak
Good term selection
Marlena Trelka
do dawnych hiszpańskich włości
Flows well
Anna Sieroslawska
+1
Widniejący na monetach z czasów Filipa II napis „Hispaniarum Rex”, czyli „król Hiszpanii”, odnosił się do władcy Neapolu, Sycylii i wielu innych terytoriów.
Flows well
Marlena Trelka
+1
To, że mało kto o tym wie, jest świadectwem opłakanego stanu naszego systemu edukacji.
Flows well
Marlena Trelka
Zanim podejmiesz dalszą lekturę, drogi czytelniku, muszę cię ostrzec, że historia pielgrzymki do Rzymu, którą mam zamiar ci opowiedzieć, jest historią fenomenalnej porażki. Jeśli otwarłeś tę książkę poszukując opowieści o samozaparciu, wyczynach fizycznych, sile woli i przezwyciężaniu samego siebie, lepiej, żebyś ją jak najprędzej zamknął i zaoszczędził sobie rozczarowań. Jak mądrze mówił Arystoteles (że był to on, mówię ja, był bowiem człowiekiem uczonym i dużo mówił): “Szczęśliwy ten, kto spędza czas rozmyślając nad swymi dokonaniami, bo dużo mu go zostanie wolnego”.

Smutna rzeczywistość jest taka, że niewiele było wcześniej założonych planów, których byśmy, ja i moi dwaj towarzysze, w drodze nie przekroczyli. Prawdę mówiąc, rozpoczęliśmy złamaniem podstawowej zasady każdej peregrynacji i to pierwsze uchybienie nadało ton całej naszej podroży. Jako się rzekło, pielgrzymka - porażka.

Otóż podstawowa zasada każdej peregrynacji mówi jasno, że wędrówkę należy rozpocząć od progu własnego domu. W innym wypadku mówić o peregrynacji byłoby nadużyciem. Gdy średniowieczny pielgrzym decydował się iść do Santiago (lub był do tego życzliwie nakłoniony przez swojego spowiednika, na odpuszczenie grzechów), nie jechał karocą aż do Roncesvalles, aby stamtąd iść pieszo. Nie. Obuwał swe espadryle, brał kostur i sakwę, żegnał się z roniącymi obfite łzy najbliższymi i podejmował wielomiesięczny marsz, aby dotrzeć do celu (jeśli, oczywiście, bandyci, dzikie zwierzęta, głód, chłód i zarazy radykalnie nie skróciły mu trasy).

My jednak nie dysponowaliśmy trzema miesiącami, które by nam zajęła wędrówka z naszego domu aż do Rzymu, w espadrylach i po gościńcu. Zdecydowaliśmy więc zrobić coś, co by od tego zbytnio nie odbiegało. Jako że nie mogliśmy wyruszyć z Hiszpanii pieszo, wybraliśmy się samolotem do jednej z dawnych Hiszpanii, aby stamtąd rozpocząć. Znaczy, polecieliśmy do Neapolu. Neapol bowiem i Sycylia, trudno w to dziś uwierzyć, a jednak, były w pewnej epoce Hiszpaniami. Wybity na monetach Filipa II napis Hispaniarum Rex, w skrócie oznaczał Król Neapolu, Sycylii i wielu innych miejsc. Cudny Neapol był jednym z klejnotów hiszpańskiej (albo aragońskiej) Korony przez dwa i pół stulecia, niewiele mniej niż, dla przykładu, Argentyna. Brak szerokiej świadomości tego faktu jest dowodem pożałowania godnego stanu naszego szkolnictwa.
Entry #27313 — Discuss 0 — Variant: Standard-Poland
Voting points1st2nd3rd
0000
Entry tagging:
  • No "like" tags