This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
Freelance translator and/or interpreter, Verified site user
Data security
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Open to considering volunteer work for registered non-profit organizations
Rates
Portfolio
Sample translations submitted: 2
English to Dutch: The Feedlot: Making Meat (54,000 Kernels) General field: Art/Literary Detailed field: Agriculture
Source text - English THE FEEDLOT
Making Meat (54,000 KERNELS)
1. CATTLE METROPOLIS
The landscape that corn has made in the American Middle West is unmistakable: It forms a second great American lawn, unfurling through the summer like an absurdly deep-pile carpet of green across the vast lands drained by the Mississippi River Corn the plant has colonized some 125,000 square miles of the American continent, an area twice the size of New York State; even from outer space you can't miss it. It takes a bit more looking, however, to see some of the other landscapes that corn-the-commodity has created, in obscure places like Garden City, Kansas. Here in the high plains of western Kansas is where America's first feedlots were built, beginning in early fifties.
You'll be speeding down one of Finney County's ramrod roads when the empty, dun-colored January prairie suddenly turns black and geometric, an urban grid of steel-fenced rectangles as far as the eye can see-which in Kansas is really far. I say "suddenly" but in fact the swiftly rising odor-an aroma whose Proustian echoes are decidedly more bus station men's room than cows in the country-has been heralding the feedlot's approach for more than a mile. And then it's upon you: Poky Feeders, population, thirty-seven thousand. A sloping subdivision of cattle pens stretches to the horizon, each one home to a hundred or so animals standing dully or lying around in a grayish mud that, it eventually dawns on you, isn't mud at all. The pens line a network of unpaved roads that loop around vast waste lagoons on their way to the feedyard's thunderously beating heart and dominating landmark: a rhythmically chugging feed mill that rises, soaring and silverly in the early morning light, like an industrial cathedral in the midst of a teeming metropolis of meat. As it does twelve hours a day seven days a week, the mill is noisily converting America's river of corn into cattle feed.
I'd traveled to Poky early one January with the slightly improbably notion of visiting one particular resident, though as I nosed my rental car through the feedlot's rolling black sea of bovinity, I began to wonder if this was realistic. I was looking for a young black steer with three white blazes on his face that I'd met the previous fall on a ranch in Vale, South Dakota, five hundred miles due north of here. In fact, the steer I hoped to find belonged to me: I'd purchased him as an eight-month-old calf from the Blair Ranch for $598. I was paying Poky Feeders $1.60 a day for his room and board (all the corn he could eat) and meds.
My interest in this steer was not strictly financial, or even gustatory. No, my primary interest in this animal was educational. I wanted to learn how the industrial food chain transforms bushels of corn into steaks. How do you enlist so unlikely a creature-for the cow is a herbivore by nature-to help dispose of America's corn surplus? By far the biggest portion of a bushel of American commodity corn (about 60 percent of it, or some fifty-four thousand kernels) goes to feeding livestock, and much of that goes to feeding America's 100 million beef cattle-cows and bulls and steers that in times past spent most of their lives grazing on grasses out on the prairie.
America's food animals have undergone a revolution in lifestyle in the years since World War II. At the same time as much of America's human population found itself leaving the city for the suburbs, our food animals found themselves traveling in the opposite direction, leaving widely dispersed farms in places like Iowa to live in densely populated new animal cities. These places are so different from farms and ranches that a new term was needed to denote them: CAFO-Concentrated Animal Feeding Operation. The new animal and human landscapes were both products of government policy. The postwar suburbs would never have been built if not for the interstate highway system, as well as the G.I. Bill and federally subsidized mortgages. The urbanization of America's animal population would never have taken place if not for the advent of cheap, federally subsidized corn.
Translation - Dutch DE VLEESVEEHOUDERIJ
Vlees verwerken (54 000 KORRELS)
1. EEN WERELDSTAD VOOR VEE
Het landschap waar het Amerikaanse middenwesten door de maïsvelden in is veranderd, is onmiskenbaar: het vormt een prachtig, nieuw, groen gazon dat in de zomer langzaam als een erg hoogpolig tapijt uitgerold ligt over het uitgestrekte gebied drooggelegd door de Mississippi. Bijna 325 000 vierkante kilometer van het Amerikaanse continent is al ingenomen door de graanplant, een gebied waar de staat New York tweemaal in past. Zelfs vanuit het heelal is het niet te missen. Om de landschappen te vinden die ontstaan zijn door het product van de graanplant moet je wel wat beter kijken, bijvoorbeeld op plekken als Garden City in Kansas. Hier, in de High Plains in het westen van Kansas, zijn vanaf begin jaren vijftig de eerste Amerikaanse vleesveehouderijen gebouwd.
Als je over een van de kaarsrechte wegen van Finney County rijdt, wordt de lege, vale winterprairie plotseling zwart en geometrisch: een stedelijk traliewerk van stalen rechthoeken zover je maar kunt kijken (wat in Kansas heel erg ver is). Ik zeg ‘plotseling’ maar eigenlijk is de snel opkomende geur, die je overduidelijk eerder aan mannenwc’s op een station doet denken dan aan koeien op het platteland, al kilometerslang een voorbode van de naderende vleesveehouderij. En dan ben je er: Poky Feeders, aantal inwoners: 37 000. Een glooiende vertakking van hekken strekt zich uit tot aan de horizon. Binnen elke omheining staan een stuk of honderd dieren er flauwtjes bij of liggen in een soort grijsachtige modder, die als je er nog eens goed naar kijkt eigenlijk helemaal geen modder blijkt te zijn. Tussen de omheiningen ligt een netwerk van onverharde weggetjes, die om uitgestrekte mesthopen heen draaien voor ze uitkomen in het daverende hart en het belangrijkste merkteken van de vleesveehouderij: een ritmisch ploffende voedermolen die verheven en zilverig in het vroege ochtendlicht als een industriële kathedraal omhoog rijst middenin een overvolle metropolis van vlees. Twaalf uur per dag en zeven dagen per week verandert de molen met een hoop lawaai de Amerikaanse stroom van graan in veevoer.
Toen ik op een vroege januaridag naar Poky afgereisd was met het enigszins onhaalbare doel om een specifieke inwoner te bezoeken, begon ik me af te vragen of dat wel realistisch was, terwijl ik mijn huurauto door de zwarte runderzee van de vleesveehouderij manoeuvreerde. Ik was op zoek naar een jonge, zwarte os met drie witte vlokken op zijn kop, die ik de herfst daarvoor ontmoet had op een boerderij in Vale in South Dakota, zo’n achthonderd kilometer ten noorden van hier. Sterker nog: het osje dat ik hoopte te vinden was mijn eigendom. Ik had hem als kalf van acht maanden oud gekocht van de Blair Ranch voor $598. Ik betaalde Poky Feeders $1,60 per dag voor zijn kost en inwoning (alle graan die hij op kon) en zijn medicijnen.
Ik interesseerde me niet alleen voor deze os vanwege het geld, of zelfs vanwege de smaak van zijn vlees. Nee, de belangrijkste reden dat het dier mij interesseerde was educatie. Ik wilde erachter komen hoe de industriële voedselketen schoven van graan veranderde in biefstuk. Hoe laat je zo’n onverwacht wezen (aangezien de koe van nature een herbivoor is) helpen met het wegwerken van het graanoverschot in Amerika? Het overgrote deel van een graanschoof (ongeveer zestig procent, of zo’n vierenvijftigduizend korrels) wordt gebruikt om vee te voederen en veel daarvan is bestemd voor de honderd miljoen runderen in Amerika: koeien en stieren en ossen die vroeger het grootste deel van hun leven grazend doorbrachten op de grassen van de prairie.
Het vleesvee in Amerika heeft een sterke verandering in levensstijl doorgemaakt sinds de Tweede Wereldoorlog. Terwijl een groot deel van de menselijke bevolking van Amerika de stad uittrok en naar buitenwijken verhuisde, verhuisde het vleesvee juist de andere kant op. Ze verlieten wijdverspreide boerderijen in staten als Iowa en gingen in nieuwe, dichtbevolkte dierensteden wonen. Deze plekken zijn zo anders dan boerderijen en ranches dat een nieuwe term nodig was om ze aan te duiden: CAFO (Concentrated Animal Feeding Operation), een boerderij waar meer dan duizend dieren opgroeien in hechtenis. Zowel het nieuwe dierenlandschap als het nieuwe mensenlandschap was het gevolg van overheidsbeleid. De naoorlogse buitenwijken zouden nooit gebouwd zijn als de overheid het nieuwe snelwegsysteem tussen de staten niet ingevoerd had, of de G.I. Bill of Rights voor oorlogsveteranen, of hypotheken niet was gaan subsidiëren. De verstedelijking van het Amerikaanse vee zou niet hebben plaatsgevonden als er geen goedkoop, door de overheid gesubsidieerd graan was gekomen.
English to Dutch: There's a Fine Fine Line - Avenue Q General field: Art/Literary Detailed field: Music
Source text - English (N.B. This is a song from the musical Avenue Q. The Dutch translation is a singable, and therefore less literal translation.)
There's a fine, fine line
Between a lover, and a friend.
There's a fine, fine line
Between reality, and pretend;
And you never know 'til you reach the top
If it was worth the uphill climb.
There's a fine, fine line
Between love,
And a waste of time
There's a fine, fine line
Between a fairy tale, and a lie.
And there's a fine, fine line
Between "you're wonderful" and "goodbye".
I guess if someone doesn't love you back
It isn't such a crime
But there's a fine, fine line
Between love,
And a waste of your time
And I don't have the time to waste on you anymore.
I don't think that you even know what you're looking for.
For my own sanity I've got to close the door
And walk away...
Oh...
There's a fine, fine line
Between together,
And not.
And there's a fine, fine line
Between what you wanted,
And what you got.
You gotta go after the things you want
While you're still in your prime.
There's a fine, fine line
Between love,
And a waste of time.
Translation - Dutch (N.B. Dit is een lied uit de musical Avenue Q. De Nederlandse vertaling is een zingbare, en dus minder letterlijke vertaling.)
Er is een dunne lijn
Tussen vriendschap en houden van
Er is een dunne lijn
Tussen de waarheid en wat niet kan
En je weet nooit waar de top je brengen zal
Als je niet eerst naar boven kijkt
Er is een dunne lijn
Tussen liefde en het verdoen van je tijd
Er is een dunne lijn
Tussen de hemel en de hel
Er is een dunne lijn
“Je bent geweldig” of “Vaarwel”
Het is geen ramp als je van iemand houdt
Maar die liefde raak je kwijt
Er is een dunne lijn
Tussen liefde en het verdoen van je tijd
En ik heb nu geen tijd meer vrij om aan jou te verdoen
Je weet toch zelf niet waar je streven aan moet voldoen
En voor mijn veiligheid moet hier de deur nu dicht
En ik moet weg
Oh
Er is een dunne lijn
Tussen samen en alleen
Er is een dunne lijn
Tussen wat je wilde en wat je kreeg
Je moet je dromen al achterna bij
De allereerste mogelijkheid
Er is een dunne lijn
Tussen liefde en het verdoen van je tijd
More
Less
Experience
Years of experience: 8. Registered at ProZ.com: Nov 2019.
Adobe Acrobat, Aegisub, Microsoft Excel, Microsoft Word, Powerpoint
Professional objectives
Meet new end/direct clients
Meet new translation company clients
Work for non-profits or pro-bono clients
Learn more about translation / improve my skills
Network with other language professionals
Get help with terminology and resources
Buy or learn new work-related software
Bio
A driven Media & Culture graduate specialized in literature and theatre, with a lifelong love for languages and 4 years of experience in editing and proofreading Dutch magazines.
My Bachelor in Media & Culture included writing assignments and theses in Dutch in various styles, such as a Bachelor End Project consisting of 5000 words about new developments in American Musical Theatre. On top of that, I also chose to take numerous courses from the English Bachelor curriculum, including English-Dutch translation courses and Translation Theory.
I am currently studying for a Master's Degree in Literary Translation at Utrecht University, and working regularly on jobs for various clients. For example, I transcribed a few hours of Dutch audio for Lingual Consultancy, and I wrote the English surtitles for Fun Home the musical in Amsterdam.
I love language very much, and I love to write creative and formal texts in Dutch. If your English texts needs to be professionally translated into Dutch, I am more than willing to help!
Expertise