ProZ.com translation contests »
Benevolent deception: "The placebo button effect" » English to Tagalog » Entry #25637


Source text in English

Translation #25637

Over the course of many years, without making any great fuss about it, the authorities in New York disabled most of the control buttons that once operated pedestrian-crossing lights in the city. Computerised timers, they had decided, almost always worked better. By 2004, fewer than 750 of 3,250 such buttons remained functional. The city government did not, however, take the disabled buttons away—beckoning countless fingers to futile pressing.

Initially, the buttons survived because of the cost of removing them. But it turned out that even inoperative buttons serve a purpose. Pedestrians who press a button are less likely to cross before the green man appears, says Tal Oron-Gilad of Ben-Gurion University of the Negev, in Israel. Having studied behaviour at crossings, she notes that people more readily obey a system which purports to heed their input.

Inoperative buttons produce placebo effects of this sort because people like an impression of control over systems they are using, says Eytan Adar, an expert on human-computer interaction at the University of Michigan, Ann Arbor. Dr Adar notes that his students commonly design software with a clickable “save” button that has no role other than to reassure those users who are unaware that their keystrokes are saved automatically anyway. Think of it, he says, as a touch of benevolent deception to counter the inherent coldness of the machine world.

That is one view. But, at road crossings at least, placebo buttons may also have a darker side. Ralf Risser, head of FACTUM, a Viennese institute that studies psychological factors in traffic systems, reckons that pedestrians’ awareness of their existence, and consequent resentment at the deception, now outweighs the benefits.
Sa paglipas ng maraming taon, sa walang pagbigay ng malaking halaga, pinahinto ng mga awtoridad sa New York ang karamihan sa mga nag-aanyang senyas na nagpapatakbo ng mga ilaw sa mga tawiran sa lungsod para sa mga kapansanan.
Ang mga “Computerized Timer” ay halos mas mahusay na gumagana ayon sa kanilang desisyon.
Noong 2004, nanatiling pa ring gumagana ang halos 750 sa mga kabuuan na 3,250.
Gayunpaman hindi pinatanggal nang Pamahalaan ng lungsod ang mga nag-aanyang senyas para sa mga kapansanan, kahit na ito ay wala nang saysay.


Sa una, ang mga pindutan ay nanatili dahil sa malaking halaga sa pag tangal ng mga ito.
Ngunit ang hinding gumaganang pindutan ay napatunayang may lingkod sa isang layunin.
Ayon ke Tal Oron-Gilad ng Ben-Gurion University ng Negev, sa Israel, ang pagpindot nang mga pedestriyan, ay siyang hindi kaagad pg tawid bago lumabas ang senyas na berde
Ang pag-aaral ng pag-uugali sa pag tawid, napansin niya na ang diumanong sistema ay mas madaling sundin at bigyan ng pansin nang mga tao.


Sa ayon ni Eytan Adar, isang dalubhasa sa pakikipag-ugnayan ng tao-computer sa “University of Michigan”, Ann Arbor, na ang mga di-aktibong pindutan ay lumilikha ng mga epekto ng ganitong uri ng placebo, dahil ang nais ng mga tao ay meron silang pamamahala sa mga ginagamit nilang sistema.
Binanggit din ni Dr Adar na ang kanyang mga estudyante ay gumagawa ng karaniwan nilang disenyo sa software na may isang pindutan "save" na walang papel, upang mapanatag lang ang kanilang kalooban kahit na wala silang kamalay-malay na ang kanilang mga keystroke ay awtomatikong ligtas.
Isipin ito, sabi niya, bilang isang ugnayan ng mabait na panlilinlang upang kontrahin ang likas na lamig ng makina sa mundo.

Ito ay isang pangmalas. Subalit, sa mga tawiran sa kalsada, ang mga placebo ng pindutan ay maaaring meron madilim na bahagi .
Si Ralf Risser, pinuno ng FACTUM, sa isang instituto ng Viennese na nag-aaral ng sikolohikal sa mga kadahilanan sa mga sistema ng trapiko, ay nagpapahiwatig na ang kamalayan ng mga naglalakad sa kanilang pag-iral, at bunga ng pag-uusig sa panlilinlang, ngayon ay nakahihigit na pakinabangan sa mga benepisyo.


Discuss this entry