ProZ.com translation contests »
25th translation contest: "Alien first impressions" » English to Malay » Entry by Aimullah Putra


Source text in English

Translation by Aimullah Putra (#31079)

Imagine dining in a European capital where you do not know the local language. The waiter speaks little English, but by hook or by crook you manage to order something on the menu that you recognise, eat and pay for. Now picture instead that, after a hike goes wrong, you emerge, starving, in an Amazonian village. The people there have no idea what to make of you. You mime chewing sounds, which they mistake for your primitive tongue. When you raise your hands to signify surrender, they think you are launching an attack.

Communicating without a shared context is hard. For example, radioactive sites must be left undisturbed for tens of thousands of years; yet, given that the English of just 1,000 years ago is now unintelligible to most of its modern speakers, agencies have struggled to create warnings to accompany nuclear waste. Committees responsible for doing so have come up with everything from towering concrete spikes, to Edvard Munch’s “The Scream”, to plants genetically modified to turn an alarming blue. None is guaranteed to be future-proof.

Some of the same people who worked on these waste-site messages have also been part of an even bigger challenge: communicating with extraterrestrial life. This is the subject of “Extraterrestrial Languages”, a new book by Daniel Oberhaus, a journalist at Wired.

Nothing is known about how extraterrestrials might take in information. A pair of plaques sent in the early 1970s with Pioneer 10 and 11, two spacecraft, show nude human beings and a rough map to find Earth—rudimentary stuff, but even that assumes aliens can see. Since such craft have no more than an infinitesimal chance of being found, radio broadcasts from Earth, travelling at the speed of light, are more likely to make contact. But just as a terrestrial radio must be tuned to the right frequency, so must the interstellar kind. How would aliens happen upon the correct one? The Pioneer plaque gives a hint in the form of a basic diagram of a hydrogen atom, the magnetic polarity of which flips at regular intervals, with a frequency of 1,420MHz. Since hydrogen is the most abundant element in the universe, the hope is that this sketch might act as a sort of telephone number.
Bayangkan anda sedang makan di ibu negara Eropah di mana anda tidak tahu berbahasa tempatan. Pelayan tidak fasih berbahasa Inggeris, tetapi anda berjaya memesan sesuatu daripada menu yang anda kenali, pernah makan dan bayar. Sekarang bayangkan sebaliknya, selepas pendakian gunung anda tidak berjalan lancar, anda tiba, kelaparan, di sebuah perkampungan orang Amazon. Penduduk di sana tidak tahu apakah anda. Anda meniru bunyi makan, di mana mereka salah faham dan fikir itu ialah bahasa pertuturan anda. Apabila anda mengangkat tangan untuk menyerah diri, mereka fikir anda sedang melancarkan serangan.

Berkomunikasi tanpa konteks yang boleh dikongsi adalah sukar. Sebagai contoh, tapak radioaktif mesti dijauhi selama puluhan ribu tahun; namun, memandangkan bahasa Inggeris yang baru berusia 1,000 tahun lalu kini tidak dapat difahami oleh kebanyakan penutur modennya, agensi-agensi bertungkus lumus mencipta amaran untuk menampung sisa nuklear. Jawatankuasa yang bertanggungjawab yang melakukannya telah semuanya bermula daripada pancang konkrit yang menjulang tinggi, hingga “The Scream” Edvard Munch, hingga tanaman yang diubah secara genetik untuk menjadi biru yang mencemaskan. Tiada yang dijamin kalis masa hadapan.

Beberapa orang yang sama yang telah bekerja di tapak pelupusan mesej ini juga telah menjadi sebahagian daripada cabaran yang lebih besar: berkomunikasi dengan makhluk asing. Ini ialah subjek “Bahasa Makhluk Asing”, sebuah buku baharu oleh Daniel Oberhaus, seorang wartawan di Wired.

Tiada yang diketahui mengenai bagaimana makhluk asing menerima maklumat. Sepasang plak telah dihantar pada awal tahun 1970-an dengan dua kapal angkasa iaitu Pioneer 10 dan 11, yang menunjukkan manusia dalam keadaan bogel dan peta kasar untuk mencari Bumi, bahan asas, tetapi dengan anggapan makhluk asing dapat melihat. Memandangkan kraf seperti itu hanya mempunyai peluang yang sangat kecil untuk ditemui, siaran radio dari Bumi, yang bergerak dengan kelajuan cahaya, lebih cenderung untuk berhubung. Tetapi seperti mana radio di Bumi mesti ditala ke frekuensi yang betul, begitu juga dengan radio luar angkasa. Bagaimana jika makhluk asing mendapat frekuensi yang betul? Plak Pioneer memberikan petunjuk dalam bentuk gambar rajah asas atom hidrogen, kekutuban magnet yang mana membalik pada selang waktu yang sekata, dengan frekuensi 1,420MHz. Memandangkan hidrogen ialah unsur yang paling banyak di dalam semesta, harapannya ialah lakaran ini dapat berfungsi sebagai nombor telefon.


Discuss this entry