Toen ze verhuisde naar zijn piepkleine huisje in Stroud en zijn vier kleine kinderen onder haar hoede nam, was Moeder dertig en nog steeds zeer aantrekkelijk. Ik vermoed dat ze nog nooit zo iemand als hem had ontmoet. Deze behoorlijk verwaande jongeman, met zijn vrome welgemanierdheid, zijn air en beleefde gedrag, zijn muziek en ambities, zijn charme, opgewekte manier van praten en onmiskenbaar knap voorkomen, overweldigde haar van zodra ze hem zag. Ze werd onmiddellijk verliefd op hem en bleef voor altijd verliefd. En zij, bevallig, gevoelig en liefdevol, bekoorde op haar beurt mijn vader. Dus trouwde hij met haar en wat later verliet hij haar – en ook zijn kinderen en nog enkele van haar.

Toen hij weg was, bracht ze ons naar het dorp en wachtte. Ze wachtte dertig jaar. Ik denk niet dat ze ooit heeft geweten waarom hij haar in de steek had gelaten, toch leken de redenen duidelijk genoeg. Ze was te eerlijk, te ongedwongen voor deze bevreesde man; te verstrooid voor zijn ordelijke wetten. Ze was dan ook een meisje van het platteland; verward, hysterisch, liefdevol. Ze was zo slordig en ondeugend als een kauw in een schoorsteen, ze maakte haar nest van vodden en juwelen, was gelukkig in het zonlicht, schreeuwde luidkeels bij gevaar, neusde overal rond en was onverzadigbaar nieuwsgierig, ze vergat te eten of at de hele dag door en zong bij een rode zonsondergang. Ze leefde volgens de wetten van de natuur, hield van de wereld en maakte geen plannen, had een scherp oog voor ’s lands natuurschoon en zou haar leven lang nooit een opgeruimd huis hebben. Waar mijn vader van droomde, was iets helemaal anders, iets dat ze hem nooit kon geven – de veilige regelmaat van een keurige buitenwijk, dat was wat hij op het einde kreeg.

Op de drie of vier jaar die Moeder met vader doorbracht, teerde ze de rest van haar leven. Het geluk dat ze toen kende, was iets dat ze bewaarde omdat het wel moest leiden tot zijn uiteindelijke terugkeer. Ze sprak er bijna met ontzag over, niet omdat het tot een einde was gekomen, maar omdat het überhaupt was gebeurd.


[quote]
This translation received 8 votes and the following comments:
nice translation
Met voorsprong de beste. Qua stijl, foutloosheid en mooie oplossingen. Applaus!
Leest als origineel
[/quote]




l

Toen ze in zijn kleine huisje in Stroud trok en voor zijn vier kleine kinderen begon te zorgen, was Moeder dertig jaar oud en nog steeds een zeer aantrekkelijke vrouw. Ze had nog nooit, naar ik meen, iemand als hem ontmoet. Deze eigenlijk wat pedante jongeman, met zijn oprecht welopgevoed voorkomen, zijn deftige maniertjes, zijn muziek en ambities, zijn charme, zijn intelligente conversaties en onmiskenbaar aantrekkelijk uiterlijk, maakte, toen ze hem voor het eerst zag, een overdonderende indruk. Ze viel onmiddellijk voor hem, en is altijd van hem blijven houden. Zelf was ze knap, gevoelig, en ze bewonderde hem, dus mijn vader voelde zich ook tot haar aangetrokken. En dus trouwde hij met haar. En uiteindelijk verliet hij haar - met zijn eigen kinderen en enkele van haar.

Nadat hij was vertrokken, nam ze ons mee naar het dorp en wachtte ze af. Ze heeft dertig jaar lang gewacht. Ik geloof niet dat ze er ooit is achter gekomen wat de reden was dat hij haar heeft verlaten, ondanks dat het duidelijk genoeg leek. Ze was te eerlijk, te natuurlijk voor deze angstige man: ze voldeed niet aan zijn keurige regeltjes. Ze was uiteindelijk een plattelandsmeisje: ongeorganiseerd, hysterisch, vol liefde. Ze was een tegendraads warhoofd, als een kraai in de schoorsteen, met een nest van oude doeken en sieraden, gelukkig in het zonlicht, en luidkeels krassend bij gevaar, altijd op onderzoek en onverzadigbaar nieuwsgierig, vergat soms te eten en at dan weer de hele dag door en zong als de zonsondergang rood kleurde. Haar simpele wereld eindigde bij de heg, ze hield van deze wereld en maakte geen plannen, beschikte over een begenadigde blik, die ze richtte op de wonderen van de natuur, en was tijdens haar leven niet in staat om voor een degelijk huishouden te zorgen. Wat mijn vader wilde was iets totaal verschillends, iets wat ze hem nooit had kunnen geven - de beschermende orde en netheid van de smetteloze voorstad, die hij uiteindelijk gevonden heeft.

De drie of vier jaar die Moeder met mijn vader heeft doorgebracht vormden een bron van geluk voor de rest van haar leven. Het geluk dat ze toen voelde was iets wat ze bewaakte, alsof zijn uiteindelijke terugkomst op die manier gegarandeerd was. Ze sprak er met haast ontzag over, niet dat het geëindigd was, maar dat het heeft mogen gebeuren.


[quote]
This translation received 3 votes and the following comments:
aangenaam en vlot om te lezen, alleen hier en daar wat omslachtig.
This is just the best translation
[/quote]

Toen zij in zijn petieterige huisje in Stroud kwam wonen en zijn vier kleine kinderen onder haar hoede nam, was moeder dertig en nog steeds een knappe vrouw. Zij had nog nooit, denk ik, iemand als hij ontmoet. Zodra zij hem zag, werd zij volledig overrompeld door deze nogal verwaande jongeman met zijn beminnelijke hoffelijkheid, zijn manier van doen, zijn muziek en ambities, zijn charme, levendige conversatie en ontegenzeggelijk knappe voorkomen. Daarom werd zij onmiddellijk verliefd op hem, en bleef voor altijd van hem houden. En daar zijzelf zowel bevallig als gevoelig was en mijn vader aanbad, werd hij ook door haar aangetrokken. Zo kwam het dat hij met haar trouwde. En zo kwam het dat haar in de steek liet– met zijn kinderen en met nog wat kinderen van haarzelf.

Nadat hij weg was gegaan, bracht ze ons naar het dorp en bleef wachten. Ze wachtte dertig jaar lang. Ik denk niet dat ze ooit geweten heeft waarom hij haar verliet, ofschoon de redenen duidelijk genoeg leken. Zij was te eerlijk, te puur voor deze bange man; stond te ver van zijn beschermde wereldje af. Ze was ten slotte een meisje van het platteland; chaotisch, hysterisch en lief. Ze was zo rommelig en schalks als een diefachtige ekster. Ze bouwde haar nest van vodden en juwelen, was blij in het zonlicht, krijste luid bij gevaar, stak overal haar neus in door een niet te bevredigen nieuwsgierigheid, vergat helemaal te eten of at juist de hele dag door en had het hoogste lied als de zonsondergang de lucht rood kleurde.

Zij leidde haar leven volgens de simpele wetten van de heg, nam het leven zoals het kwam, had zowel oog als ontzag voor aardse wonderen en slaagde er nooit in haar huis netjes te houden. Wat mijn vader wenste was iets heel anders, iets dat zij hem nooit kon geven – de beschermde klasse van de keurige voorsteden, iets wat hem uiteindelijk ten deel viel.

Op de drie of vier jaar die moeder met mijn vader doorbracht, kon zij de rest van haar leven teren. Haar geluk wat zij toen had, was iets dat zij bewaakte alsof zijn eventuele terugkomst er vanaf hing. Zij praatte er bijna met ontzag over, niet over het feit dat er een eind aan was gekomen, maar dat het had plaatsgevonden.



[quote]
This translation received 2 votes and the following comment:
Moeilijke keuze, maar deze vertaling leest het lekkerst, vind ik.
[/quote]

Moeilijke keuze, maar deze vertaling leest het lekkerst, vind ik.